Wspomnienia z wesołego obozu

Wood Wood, Victoria, Australia, 2 – 15 stycznia 2012

Dojeżdżając na teren Kulki Kulki w Wood Wood, (Wadi Wadi po aborygeńsku), przy upalnej pogodzie (45 stopni), po 5ciu godzinnej podróży dla hufców Podhale (z Melbourne), a 15cie godzinnej podróży dla hufców Krakow i Polesie (ze Sydney), teren jakoś nie wydawał sie gościnnym…

Kuchnia z lat 1930-tych, w jednym baraku podłoga była pod takim kątem, że przezwano barak „Pokój Einsteina”, a przy  wejście do jadalni brakowało schodków, i trzeba wciągać się do jadalni. Szpara między ziemią a podłogą jadalni była wyższa niż niektóre zuchy. Ale, jak za zwyczaj bywa na obozach harcerskich, sto harcerek, harcerzy, wędrowników i wędrowniczek, zuchów, grona instruktorskiego oraz KPH bardzo szybko zmieniło pusty teren w prawdziwe obozowisko.

Obóz miał nazwę „Karingal”, słowo aborygeńskie które ma znaczenie „wesoły obóż”, i mimo upalnej pogody, mieszaną z ulewami oraz nieliczne karawany w pobliżu, obóz wprawdzie był wesołym obozem.

Harcerki i harcerze pracowali nad utrwaleniem wiedzy o kulturach Aborygeńskich oraz mieszkan z cieśniny Torreskiej, a wędrownicy i wędrowniczki przeżyli różne okresy emigracji Polaków do Australii. Nasza wycieczka do Lake Boga, szczególnie do muzeum „latających łodzi”, oraz do skansenu w Swan Hill, przypomniał nam o historii Australii, jednak najbardziej pamiętne zostały nam chwile przy wspólnych ogniskach, wędrówkę z noclegiem, i „głośne” posiłki. Nie zapomniemy dhny Prociuk, przyjętą przez cały obóz jako dhną Babcię, która obficie rozdawała porcje lodów, nie zapomniemy przedłużany taniec „Mam chusteczkę”, nie zapomniemy nowe ruchy do piosenek i nie zapomniemy muzyczną pobudkę.

I czekamy z niecierpliwością do następnego stycznia kiedy znów możemy spędzić dwa tygodnie razem na obozie, tworząc nowe wspomnienia.

Czuwaj!

Monika Paszkiewicz pwd
Komendantka Obozu Wędrowniczek
Przeczytaj wiecej tu (Gazeta Puls Polonii)